achter de komma





 




zee

ik heb er over
horen praten
ik had er weleens
van gehoord

maar toen ik voor het eerst
toen ik haar eindelijk zag
ze was precies zoals
ik had verwacht

ze lag daar langs de kade
met haar zoute geur
dwarrelend en strelend
om mij heen

ze droeg de boten
op haar golven
en ik zag de vissen
door haar rimpels heen

ik ben erbij gaan zitten
om haar roerloos te bekijken
ik heb gewacht
ik heb gezwegen

en toen ik
na verloop van tijd
na eerst een teen
en toen mijn hele been

toen ik eindelijk in haar
durfde te gaan liggen
toen nam ze mij
heel rustig mee

 

fata morgana

in elke plas van licht
waar ik doorheen loop
ontspringt mijn schaduw
aan het zwart van de
veel te vroeg gevallen nacht

de donkere op het trottoir 
platgeslagen gedaante die
mij dan telkens achtervolgt
lijkt bijna wel een metafoor

voor de gemoedstoestand
waarin ik mij bevind
heen en weer geslingerd
tussen twijfel over jou
en irritatie over mijzelf

kan ik niet anders dan 
concluderen dat jij
in mijn leven staat geëtst als
een permanente luchtspiegeling

 

babylonische spraakverwarring

vandaag heb ik geleerd
dat praten met gebaren
niet voor iedereen hetzelfde is
want wie doof is in australië
kan niet zomaar praten
met een dove hier

vandaag heb ik geleerd
dat in armenië een
vraagteken achter een zin
alleen maar verwarring geeft
en wie zegt jij moet of doe dit
is nog steeds beleefd

vandaag heb ik gehoord
dat in china
ja en nee niet bestaan
oke is goed
veel beter is misschien
en soms iets zeggen
wat op ja lijkt
als je nee bedoelt

morgen gooi ik al
mijn woordenboeken weg
haal google-translate
van mijn telefoon af
en zal ik vanaf dan elke
babylonische spraakverwarring
met vreugde omarmen

 

wasbenzinestift

hier zei zij
ik geef je
mijn nummer

papier was
niet voorhanden
dus ze schreef
het op mijn arm

tien cijfers
met een dikke
zwarte stift

sindsdien kijk ik
er elke dag naar
ik wrijf erover
met een natte vinger

ik lik er
soms eens aan
maar durf haar
niet te bellen

de vrees dat
zij nu nee zegt
ik blijf
liever dromen

van wat had
kunnen zijn
maar nooit
is uitgekomen

 

vrouw

als zij vertrekt
tuit zij haar lippen

geeft mij een
natte kus

zij zegt dag
ik zie je weer

ik blijf staan
ik kijk haar na

ik zucht
eens diep

en fluister zacht
draai je om

kijk ook naar mij
en kom terug

 

de verjaardag van mijn kanker


vandaag is
het weer feest

vandaag zal
ik zo dronken
worden dat ik

niet meer hoef
te denken aan

wat is geweest

vandaag is
het echt feest

vandaag trek
ik mijn zwartste
kleren aan

en ik zal lachen
om de kleuren
die ik in mij heb

vandaag zal ik
in stilte vieren

toch zal ik dansen
voor heel even
ik zal een heel

klein beetje huilen
en ik ga proosten
op het leven


blind

op jouw lichaam
vind ik blind
de weg

nooit zal ik
verdwalen
nooit zal ik
herhalen

wat ik in het
donker tegen
jou heb gezegd

de avond zuigt
het daglicht
op als vloeipapier

maar toch vind
ik op jouw lichaam
blind de weg

 

achter de komma

achter de komma
is alles onzeker

terwijl men zegt dat
meten weten is

zie ik mensen
waarvan ik zeker weet

dat als de wereld
vergaat zij nog steeds

met hun ellebogen
over het tuinhek hangen

en dingen zeggen als
ach, zo is er overal wel wat

alles achter de komma
is uiterst onzeker

als ik het bewijs zie
dat oostindisch onwetend
zijn echt bestaat

wellicht is het een zegen
voor wie het aangaat

 

dubbel en dwars

als de tijd mij
op de hielen zit
dan kijk ik niet
meer achterom

dan lijkt alles dubbel
en dans ik het
liefst voortdurend
achter de feiten aan

maar zolang de klok
nog stil blijft staan
zal ik de wijzers
met mijn handen
moeten duwen

en zal ik dwars
tegen beter weten in
bewegen om alle
vertraging tegen te gaan

50496 bezoekers (65103 hits) sinds 13-12-2021
Powered by webXpress